همایش دوچرخه سواری دور جزیره هرمز عکس امین حکمت نیا

هیات کوهنوردی استان هرمزگان برگزار کرد:

همایش دوچرخه سواری کوهنوردان هرمزگانی در جزیره هرمز  

به مناسبت میلاد امام رضا(ع)  در تاریخ 8/8/88

      180 نفر از کوهنوردان هرمزگانی در همایش دوچرخه سواری که توسط کمیته کوهنوردی استان برگزار شد شرکت کردند.

موسی فهیمی سرپرست کمیته کوهنوردی هرمزگان ضمن اعلام خبر فوق افزود: این همایش با حضور کوهنوردان از سراسر استان در جزیره هرمز برگزار شد. وی گفت : دوچرخه سواران حاضر شامل تیم های آلومینیوم المهدی ، مخابرات بندرعباس ، دانشگاه آزاد بندرعباس ، گروه میناب ، بندرلنگه ، پالایشگاه نفت، آب منطقه ای، توزیع برق ، استانداری ، بانک ملی ، علوم پزشکی، بیمه ایران و همچنین چند گروه آزاد بودند که دور جزیره هرمز را رکاب زدند.

فهیمی تاکید کرد: این همایش با حمایت های ویژه استانداری هرمزگان ، رئیس هیئت کوهنوردی استان، محیط زیست ، میراث فرهنگی ، تربیت بدنی ، شورای شهر بندرعباس ، بخشداری هرمز ، ناجا هرمز ، شورای شهر هرمز، بهداری هرمز ، مخابرات و هیات اجرایی کمیته کوهنوردی استان برگزار شد که جا دارد از همراهی صمیمانه ایشان قدردانی شود. 

  

             بزرگنمایی                            دسته جمعی                  نماینده شورای شهربندرعباس 

  

        قبل از رکاب زدن                     میدان هرمز                          بزرگنمایی  

   

         نوجوان۷۰ ساله                     اشکان                           غروب خوشگل

  

        ایستگاه تقویت               استراحت بین راهی                  آهوی هرمز

برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی عنوان تصویر کلیک کنید

 در صورتیکه عکسها نمایش داده نمی شود کلیک راست کنید و گزینه Showpictur رابزنید   

کلیک کنید بقیه عکس ها را ببینید

شهر فین هرمزگان

قلعه فین   

برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی عنوان تصویر کلیک کنید 

 کلیک کنید بقیه عکس ها را ببینید 

اطلاعات زیر از سایت http://www.finhormozgan.com گرفته شده است 

 فین درنودوپنج کیلومتری شمال غربی بندرعباس،درحصارکوه باز (مرتفع‌ترین کوه فین) ازشمال،کوه چنگ خرو وگَرِکی ازمغرب، کوه آردن ولاورکوه ازمشرق وکوه مال‌خان ازجنوب قرارگرفته است.فین سرزمینی است مسطح وهموارکه از فراز قلعۀ فین که بر روی تپه‌ای واقع شده، به راحتی تمام مناطق آن که درمیان کوه‌های این منطقه واقع شده است، قابل مشاهده است.

در فرهنگ دهخدا پیرامون فین آمده است:

«یکی ازدهستان‌های چهارگانۀ بخش مرکزی بندرعباس که دارای بیست و هشت آبادی و۱۲۵۱ تن سکنه است. آب آن ازچشمه ورودخانه است و محصول عمده‌اش خرما ومرکبات وغله است.قراء مهم آن سرزِه، مارُم، خوشنگان و تیزَج است.» (دهخدا، ذیل فین)
نام فین از گذشته همراه با مارم آمده است. مارم، بزرگترین روستای فین است که در فاصلۀ سه کیلومتری غرب آن واقع شده است. تعداد دهستانهای فین و مارم در منابع متفاوت ذکر شده است. دهخدا، فین را دارای بیست وهشت آبادی می‌داند. سایبانی تعداد آبادیهای اصلی فین ومارم را هفده روستا آورده که عبارتند از: کوران،رضوان،سرزه،گیشان (خوشنگان)،کُهتَک وتیزَج، باغستان،تربویه،کَهن بالا (کهن به معنی قنات)، دُم تنگ، دشت، پشت تنگ، جونگان، مزرعۀ رضوان، فورخورج، کووه، لاور مورو،هرمودر و رضوان.
البته تعداد روستاهای تابعۀ فین بیش ازهفده روستا می‌باشد.براساس تقسیمات کشوری جدید، بخش فین بندرعباس شامل دهستانهای فین،سیاهو وگُهرِه می‌باشد. فین ازسال ۱۳۳۷ ش به عنوان مرکز بخش فین شناخته شد. (همان ماخذ : ۲۸۲)
ازتاریخ فین در زمان باستان اطلاعی دردست نیست و درمنابع کمتربه این منطقه پرداخته شده است.اما آنچه که مسلم است این منطقه در روزگار باستان جزواقلیم پارس وبه دلیل واقع شدن بر سر راه بندرعباس فعلی یکی از مسیرهای تجاری بوده است که فرمانروایان جهت لشکرکشی به مناطق جنوبی همواره به این منطقه توجه می‌کردند.
تاریخ فین از روزگار گذشته با شهرهای جنوبی فارس مثل داراب (داربگرد) و جهرم پیوند خورده است. در طی سال‌های ۱۸ تا ۲۳ ق که سپاه اسلام به گسترش فتوحات خود در جنوب ایران می‌پرداخت،جهرم نیز به تصرف آنها درآمد. سپس ساریه بن زینم کنانی، از جانب عمر، خلیفۀ دوم مسلمانان، مأمور تصرف داراب گردید. وی از طریق فیروزآباد خود را به فسا و داراب رساند و پس از تصرف این دو منطقه فرگ و فین را نیز تصرف  کرد. (فسایی، ۱۳۶۷، ص ۵_۴) در زمان فرمانروایی اعراب (خلفای اموی و عباسی) این مناطق زیر نظر گماشتگانی از جانب خلیفه اداره می‌شد.در روزگار مأمون، ادارۀ شهرهای جنوبی ایران (کرانه‌های خلیج‌‌فارس) به خاندان ایرانی سهل واگذار گردید.در زمان آل بویه، آنها کنترل منطقه را به دست گرفتند وفین به همراه بندرعباس ودیگر شهرهای هرمزگان فعلی، قسمت جنوبی قلمروآل بویه را در ساحل شمالی خلیج‌فارس تشکیل میداد.
درتاریخ¬ایران بعدازاسلام،صفویه به شهرهای جنوب توجه کردندوعمران وآبادانی این منطقه راازسرگرفت. طی این دوره بسیاری ازبناهای به جای مانده از روزگارساسانیان مرمت وبازسازی شد. علت توجه صفویه به جنوب، به دلیل موقعیت جدید تجاری وسیاسی بودکه بندرعباس بدست آورده بود. به تبع بندرعباس، مناطق پیرامون آن ازجمله فین مورد توجه قرارگرفت. به ویژه که فین برسرراه ارتباطی بندرعباس- سیرجان و بندرعباس _ داراب قرار داشت. قلعۀ فین برای حفاظت از این راه تجاری ساخته شده است.
قلعۀ فین بر روی تپۀ کوچکی است و برتمام منطقه که درحصارکوهستان قرارگرفته، مشرف است. متأسفانه ازتاریخ بنای این قلعه اطلاع دقیقی دردست نیست. برخی عقیده دارندکه این قلعه درقرن دهم هجری در روزگار حکومت صفویه بنا شده است (سایبانی: ۱۳۸۲: ۱۹۷) اگر این بنا متعلق به روزگار صفویه باشد، باید تاریخ بنای آن مصادف به روزگار شاه عباس و آن هم پس از تصرف مناطق جنوبی کشور به ویژه بندرعباس از دست پرتغالیها باشد. این قلعه محل زندگی کلانتر فین بوده و خانه‌های مردم در پیرامون آن قرار داشت.

جزیره هرمز عکاس امین حکمت نیا Iran-Hormoz

           پهلو گرفتن شناور               نمای جزیره هرمز 

    

 قلعه پرتقالی 

     

     

                       

      

                       

                                     کلیسا پرتقالی ها 

                        

                   غروب                                     جوانه های حرا  

    

                                             ساحل

    

                                             گله آهو

 

                      آهو تازه متولد شده  

    

 برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی عنوان تصویر کلیک کنید

 جزیرهٔ هرمز 

جزیرهٔ بیضی شکل هرمز که طول محیط آن حدود ۶۰۰۰ متر می‌باشد در مدخل خلیج فارس  و در فاصلهٔ ۸ کیلومتری بندرعباس قرار دارد.

املای صحیح آن هرموز است این جزیره را به علت موقعیت جغرافیایی آن و مجاورت با تنگه هرمز ، کلید خلیج فارس می‌دانند. همین موقعیت است که آن را در طول تاریخ، از نظر سوق الجیشی و بازرگانی از اهمیت خاصی برخوردار ساخته‌است.   

تاریخچه

هرموز اصلاً نام بندری معتبر در مصب رود میناب با خلیج فارس بوده است. شهر  میناب کنونی برروی خرابه‌های این بندر ساخته شده است. هرموز قدیم در اوایل عهد مغول تجارت پر رونقی داشته است. با هجوم مغولان در حدود سال 700 هجری، مردم شهر هرموز ابتدا به جزیره قشم و سپس به جزیره هرموز که در آن زمان زرون (معرب آن جرون که بعدها نام بندری در محل بندرعباس کنونی شد و به تلفظ پرتغالی  بندرگمبرون خوانده شد) نام داشت کوچ نمودند و شهری در آن بنا کردند و نام آنرا به یاد شهر قدیم خود هرموز گزاردند.

به تدریج و طی قرون بعد این شهر نام خود را به همه جزیره داد و بندر جرون (گمبرون بعدی) نام خود را از آن وام گرفت. عظمت شهر و جزیره هرموز به قدری شد که دو قرن بعد و تا زمانی که توسط پرتغالی‌ها اشغال شد مرکز ایالات خلیج فارس از جمله بحرین بوده است.

شاه عباس در سال ۱۰۳۱ جزیره هرموز و سواحل جنوبی ایران در خلیج فارس را از اشغال پرتغالی ها خارج ساخت و شهرهای هرموز و گمبرون را تخریب نمود و بندر عباس فعلی را بر خرابه‌های گمبرون استوار کرد. هرمز امروز به هیچ عنوان رونق گذشته را ندارد.

قلعه پرتقالی ها

در سال ۹۰۹ یک دریانورد پرتغالی به نام آلبوکرک (Alfonso de Albouquerque) که به مستعمرات پرتقال در آسیا سفر کرده بود بر حسب اتفاق گذرش به خلیج فارس افتاد و با آن نواحی آشنایی پیدا نمود و بلافاصله با حضور در دربار مانوئل پادشاه پرتغال طرح خود برای اشغال جزایر خلیج فارس را ارائه نمود و به تصویب رساند. او در سال ۹۱۲ به خلیج فارس بازگشت و پس از کشتار و وحشیگری فراوان موفق به فتح هرموز در سال ۹۱۳ گردید و قلعه‌ای در جزیره هرمز ساخت.

مردم هرمز در طول سالهای اشغال مکررا سر به شورش برداشتند که مهم‌ترین این شورشها مربوط به سالهای  919شمسی ، 925 شمسی ،  928شمسی و  957 شمسی بوده اند. جزیره در سال ۱۰۳۱ توسط یکی از امرای شاه عباس به نام امام قلی خان از اشغال خارج و آزاد گردید . هم اکنون آثار و خرابه‌های ابنیه و قلعه پرتقالی ها و توپهای آن در شمال جزیره در نزدیکی آبادی‌های فعلی دیده می‌شود.

جزیرهٔ هرمز در وسط مرتفع شامل تپه و  کوه های آتش فشانی و نمکی است بلندترین نقطهٔ آن ۲۱۰ متر ارتفاع دارد ، اطراف آن را  جلگه های پست و همواری پوشانده‌است ، معادن خاک سرخ و نمک سفید آن شهرت فراوانی دارد.

هنر

 

    

اسکله قدیم                         مسجد جامع اهل سنت   

    

آموزش غواصی                    ماهیگیری تفریحی   

       

غروب                   شهرک مروارید 

            

                                         جهله                       رطب غنیزی                                 

  

                                کپر (خانه سنتی)            امام زاده سید مظفر

                       

برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی تصویر کلیک کنید

 کلیک کنید  بقیه عکس ها  را  ببینید 

منطقه حفاظت شده گنو بندرعباس Iran - Bandar Abbas - Genow

منطقه حفاظت شده گنو           

Genow Protected Area

عکس : امین حکمت نیا

  

بارش برف کوه گنو دی ماه ۱۳۸۹ 

     

 جاده ماشین رو 

  

 صعود کوهنوردان به قله نصیری کوه گنو

برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی تصویر کلیک کنید 

 کلیک کنید بقیه تصاویر را ببینید

گزارش : مهدی معماری

منطقه حفاظت شده گنو در موقعیت جغرافیایی N2724 E5607 در استان هرمزگان واقع است. این منطقهٔ حفاظت‌شده در ۲۹ کیلومترى شمال غربى شهرستان بندرعباس واقع شده است. این کوه در مقایسه با آب و هواى گرم بندرعباس داراى آب و هواى نسبتاً معتدل است و به همین مناسبت از اهمیت خاصى برخوردار مى‌‌باشد. پوشش گیاهى آن بسیار جالب و قابل‌توجه است؛ به طورى که ادارهٔ‌ محیط زیست هرمزگان براى حفظ و حراست از آن‌ها تمام پوشش گیاهى این منطقه را مورد حفاظت و کنترل خود در آورده است.
تنوع پوشش گیاهى این کوه، از دامنه تا قلهٔ کوه، مشتمل بر انواع درختان گرمسیرى، ‌ استپ بیابانى، استپ کوهپایه‌‌اى و گونه‌هاى گیاهى نواحى سردسیرى است. در دامنهٔ کوه، ابتدا بوته‌هاى پراکنده‌اى رشد کرده‌اند که انواع خانوادهٔ گندمیان، گون و تک درخت‌هاى مغیر (مغیلان) در میان آن‌ها وجود دارد. بالاتر از دامنه، نوع گیاهان تغییر مى‌کند؛ به طورى که در ارتفاع ۱۸۰۰ مترى، بادام وحشى گونهٔ غالب را تشکیل مى‌دهد؛ در حالى که دیگر گونه‌هاى یاد شده، ‌ در ارتفاع ۲۳۰۰ مترى مشاهده مى‌شوند. به علت کاهش دما، درختان سردسیرى نظیر کاج، سرو، زیتون وحشى و شمشاد وحشى به صورت انبوه روییده‌اند. انبوهیِ این درختان در استان هرمزگان تعجب‌آور است. درختان این ناحیه هرازگاهى در اثر صاعقه در وسعت زیادى آتش مى‌‌گیرند. از گیاهان دیگر ارتفاعات گنو، انواع گیاهان دارویى است که مورد توجه محققان و پژوهشگران مى‌باشند.
 

کوهستان گنو یکی از جالبترین نمونه های معرف رشته کوههای زاگرس بشمار می آید. این کوهستان در جنوب شرقی رشته زاگرس واقع شده است. کوه گنو پس از کوههای هماگ 3267 متر، کوه سیرو 2972متر، کوه شب 2731 متر، کوه نیان 2642 متر، کوه باز 2437 متر، ششمین کوه مرتفع استان هرمزگان می باشد. گنو از نظر مکانی در شمال غربی شهر بندرعباس قرار گرفته است و جاده اصلی بندرعباس به سیرجان از شرق و جاده بندرعباس به بندر لنگه از جنوب آن می گذرد. کوهستان گنو با ابعادی معادل 34 کیلومتر طول و 5 تا 15 کیلومتر عرض، مساحتی بالغ بر 350 کیلومتر مربع را در بر می گیرد.

چند راه دستیابی به قله گنو
• جبهه جنوبی : از طریق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستای ایسین ، تازیان ) و جاده کوهستانی ایستگاه تلویزیون ( 32 کیلومتر ) - پاسگاه محیط بانی سرحد گنو - چشمه رمر- چشمه سرچربه - سنگ قرار- قله نصیری

• جبهه جنوبی : از طریق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستای ایسین ، تازیان ) و جاده کوهستانی ایستگاه

تلویزیون ( 32 کیلومتر ) - پاسگاه محیط بانی مرکزی ( واقع در ابتدای جاده ایستگاه ) - آب بند چوبی - مسیل تنگ سیاه - دره تنگ سیاه - چشمه پرکوه - سنگ قرار - قله نصیری

• جبهه جنوبی : از طریق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستای ایسین ، تازیان ) و جاده کوهستانی ایستگاه

تلویزیون ( 32 کیلومتر) - پاسگاه سر محیط بانی ( واقع در ابتدای جاده ایستگاه ) - آب بند چوبی - مسیل تنگ سیاه - دره تنگ سیاه - چشمه پرکوه - صعود جبهه جنوبی قله قلات سرپهن - عبور از خط الراس مرکزی - قله نصیری

• جبهه شرقی ( یال آبگرم ) : از طریق کیلومتر 25 محور اصلی بندرعباس به سیرجان - آبگرم گنو - چشمه انارون - گردنه کهنوج - روستای کهنوج بالا - قله سرجوتون- جاده آسفالته ایستگاه تلویزیون - در جهت غرب قله های بازگرد - دو برار - زندان زرد - قلات نصیری

• جبهه شمالشرقی ( تنگ باغ ) : از طریق کیلومتر 30 محور اصلی بندرعباس به سیرجان - 12 کیلومتر جاده خاکی در جهت غرب - روستای تنگ باغ - روستای کهنوج بالا - قله سرجوتون - جاده آسفالته ایستگاه تلویزیون - در جهت غرب قله های بازگرد - دو برار - زندان زرد - قلات نصیری

• جبهه غربی ( سلکوه ) : از طریق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستای ایسین ، تازیان ) - روستای قلات بالا - به موازات ریل قطار - روستای سلکو - چشمه سلکوه - صعود خط الراس غربی ( قلل: سلاورو ، قلات سرپهن ، قلات نصیری )

قلل معروف منطقه : قلات نصیری 2349 متر، استیری 1546 متر، قلات سرپهن 2175 متر، دو برار 2282 متر، بازگرد 2233 متر ، زندان زرد 2309 متر، تاسیسات صدا و سیما 2330 متر، سرجوتون 2254 متر، کهنوج 1813متر، سه سرخ 1122 متر، گودبونی 1895 متر

کانونهای زیستی پیرامون و داخل منطقه حفاظت شده گنو
• دامنه جنوبی : روستاهای ایسین، هرمودرایسین، پاتل ایسین، دربهو، درگیر، تازیان بالا، تازیان پایین بنوبند پاسنگ، پاتل بنوبند، پس ریغ، بنوبند، پشته مولا ، پاکم، در سوزنگ، چاهنو، مغ کمال، درمغ، قلات بالا، قلات پایین، کنارو، لاور میشو، پابند، رمر، پرکوه، پهنه گلکو،هوبیر، چاهو ...

• دامنه غربی : روستاهای تیکوه، سلکوه

• دامنه شرقی : روستاهای تهلو، دزک ، گنو (آبگرم)، انارون

• دامنه شمالی : روستاهای فین ، سیاهو ، سرزه ، رضوان ، تنگ باغ ، کهنوج ، گشتکاران ، پشتنگ ، بندرآگاه جونگان ، گرد گنو ، کلمو ، هومرغ ، هرمودرگنو

پوشش گیاهی و رستنیها
فلور کوه گنو متجاوز از 360 گونه از گیاهان آوندی که معدودی از آنها سرخس ها و بازدانگان و قسمت عمده آنراگیاهان گلدار تشکیل می دهند. همانگونه که معمول مناطق خشک و بیابانی است دو گروه بوته های چوبی و درختچه ها و گیاهان کوتاه عمر یکساله از بیشترین تنوع برخوردارند. بعلت موقعیت بینابینی کوه گنو در بین دو پهنه اصلی ( رویشی صحار سندی و ایرانو تورانی ) و بدلیل تغییرات ارتفاعی سریع از سطح دریا که بیش از 2300 متر می رسد و ایجاد میکروکلیماهای متفاوت در جهات جغرافیایی دره ها و شیب ها، این منطقه از نظر جغرافیای گیاهی ، با ویژگیها و تنوع چشمگیری مواجه شده است.

رستنیهای گنو : پرسیاوش ، سرخس معطر، گون گاوی ، زیره ، آویشن بومادران ، پونه، استبرق ، اورس ،کنار، مسواک ، پرخ ، آکاسیا ، ناترک ، بنه ، بادام کوهی ، رزوک و …

گیاهان انحصاری ایران که در گنو یافت می شوند : بادام وندلبو ، پامچال صخره ای ، مهرخوش

چشمه‌های آب گنو
آبگرم گنو-انارون- تنگ باغ- کهنوج- پشتنگ- چاهو- هوبیر- پشت بنگرو- رمر- سرچربه- پرکوه- مردو- تنگ سیاه- هو تلخ- خرگو- سلکوه و ...