شهرستان بروجن
شهرستان بروجن از جمله شهرهای مهم چهار محال و بختیاری است که در دشتی به وسعت حدود ۵۸۰ کیلومتر مربع در شرقیترین نقطه منطقه و در محل تلاقی راههای سه استان چهار محال و بختیاری، اصفهان و فارس قرار گرفته است. این شهرستان به دلیل دیدنیهای فراوانی که در خود دارد در سالهای اخیر به صورت یکی از قطبهای گردشگری استان در آمده است. باغ آورگان، تالاب چغاخور، تالاب گندمان، تنگ وستگان، چشمه سیاسرد، گردشگاه گردبیشه، بقعه امامزاده حمزه علی، امامزاده مادر و دختر گندمان، امامزاده قیس بن علی، نقوش سنگی برجسته سولک در تنگ کوهستانی سولک (ساوالک) بختیاری از دیدنیهای این شهرستان محسوب می شوند.
شهرستان بروجن دارای سه بخش به نامهای مرکزی، گندمان و بلداجی است که شامل شهرهای بروجن، فرادنبه، سفیددشت، بلداجی، گندمان و نقنه با ۵ دهستان به نام های دهستان حومه مرکزی به مرکزیت نقنه، دهستان گندمان به مرکزیت گندمان، دهستان دوراهان به مرکزیت کردشامی، دهستان چغاخور به مرکزیت آورگان و دهستان امامزاده حمزه علی به مرکزیت آقبلاغ می باشد. همچنین دارای ۴۴ آبادی دارای سکنه می باشد.
زبان مردم شهرستان بروجن فارسی است. اما در شهرهای فرادنبه، سفیددشت و بلداجی شهرستان بروجن به زبان ترکی و در گندمان هم زبان فارسی با لهجه خاص صحبت می شود. در برخی روستاها هم مردم به گویش های محلی همراه با لری، بختیاری و ترکی قشقایی سخن می گویند.
در شهرستان بروجن و مناطق و روستاهای اطراف آن از دیرباز صنایع دستی رواج زیادی داشته است. هنرهای دستی همچون قالی بافی، خرسک بافی، جاجیم بافی و گلیم بافی در منطقه نقنه و نوعی قالی بافی خاص در بلداجی رواج دارد. همچنین قالی بافی، نمدمالی، کلاه مالی، گیوه دوزی و بافت چادرهای سیاه از صنایع دستی مختص عشایر منطقه می باشد.
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
برای بزرگنمایی روی عکس کلیک نمایید
مراسم بدرقه توسط عده ای از کوهنوردان و رئیس هیات کوهنوردی استان هرمزگان
یکی از روشهای توجه عمومی به حفظ محیط زیست و منابع آبی ، پیام های زیست محیطی ورزشکاران به جامعه می باشد.
در همین راستا آقایان مهدی معماری و عبدالرضا کوهپایه از اعضای فعال هیات کوه نوردی و صعودهای ورزشی استان هرمزگان به منظور ارتقاء فرهنگ حمایت و حفاظت از محیط زیست یک برنامه رکاب زنی از جنوب غربی تا شمال غربی کشور به مسافت 1900 کیلومتر با عنوان از کارون تا ارس را برنامه ریزی و به اجرا گذاشته اند.
این دو کوه نورد هرمزگانی برنامه رکاب زنی خود را از روز چهارشنبه مورخ 10 اردیبهشت 1393 مصادف با روز ملی خلیج فارس و از شهرستان آبادان شروع و با گذر از شهرهای ماهشر ، اهواز ، شوشتر ، شوش ، دزفول ، اندیمشک،خرم آباد، نورآباد،کرمانشاة ، پاوه ، سنندج، دیوان دره، بوکان ، مهاباد، ارومیه، تبریز، و مرند، در تاریخ 30 اردیبهشت 1393 مصادف با روز جهانی بهره وری و بهینه سازی در شهر جلفا به پایان می رسانند.
گفتنی است این دو ورزشکار ، دلایل انتخاب این مسیر را اینگونه عنوان نموده اند:
1- حضور چهار قوم ایرانی عرب ، لر ، کرد و ترک و دعوت از این اقوام برای حفظ محیط زیست .
2- انتخاب اهواز ، کرمانشاه سنندج ، و ارومیه در میان آلوده ترین شهرهای جهان.
3- خشکی کارون و شعبه های آبریز آن ، وضعیت اسفبار هورالعظیم ، شادگان ، خطر انقراض گوزن زرد منطقه حفاظت شده کرخه ، خشکی دریاچه ارومیه و . . .
4- هجوم ریزگردها که از عمده عوامل آن خشکی منابع آبی و قطع درختان زاگرس است.
5- عبور از مناطق باستانی ایران که در سازمان یونسکو با نام UNESCO Heritage ثبت شده اند شامل: سازه های آبی شوشتر ، چغازنبیل ، بیستون ، بازار تاریخی تبریز و کلیسای استپانوس جلفا
این دو ورزشکار شب گذشته (سه شنبه 1393/02/09 ) در فرودگاه بندرعباس با بدرقه رسمی آقای هادی مفضل سرپرست هیات کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان هرمزگان و تنی چند از کوهنوردان و دوست داران طبیعت ، بندرعباس را به مقصد آبادان ترک کردند.
چهارشنبه سوری
یکی از آئینهای سالانه و دیرینه ی ایرانیان جشن سوری، چهارشنبه سوری یا به عبارتی دیگر چارشنبه سوری است. ایرانیان آخرین سه شنبه سال خورشیدی را با بر افروختن آتش و پریدن از روی آن به استقبال نوروز می روند. چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است که پیش از رسیدن نوروز برگزار می شود.
مردم در این روز برای دفع شر و بلا و برآورده شدن آرزوهایشان مراسمی را برگزار می کنند که ریشه اش به قرن ها پیش باز می گردد که مراسم ویژه آن در شب چهارشنبه صورت می گیرد برای مراسم در گوشه و کنار کوی و برزن نیز بچه ها آتش های بزرگ می افروزند و از روی آن می پرند و ترانه (سرخی تو از من ، زردی من از تو ) می خوانند. ظاهرا مراسم چهارشنبه سوری برگرفته از آئینهای کهن ایرانیان است که همچنان در میان آنها و با اشکال دیگر در میان باقی بازماندگان اقوام آریائی رواج دارد و “سور” در زبان و ادبیات فارسی و برخی گویش های ایرانی به معنای “جشن”،”مهمانی“و “سرخ” آمده است.
جشن سور از زمان های بسیار دور در ایران مرسوم بوده است. قبل از ورود اسلام به ایران هر سال ۱۲ ماه، و هر ماه به ۳۰ روز بوده که هر کدام از این ۳۰ روز اسمی مشخص داشته است که بعد از ورود اسلام به ایران تقسیمات هفته نیز به آن اضافه شد. در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پای کوبی با نام سور مرسوم بوده است. مختار برای کشتن یزید که در شهر کوفه که اکثر آنان ایرانی بوده اند از این فرصت استفاده کرده و در زمان همین جشن که مصادف با چهارشنبه بود یزید را قصاص نمود. بعد از گذشت چند سال بعد از ورود اسلام به ایران به آرامی جشن سور در ایران کم رنگ و به آخرین چهارشنبه سال محدود شد. جشن سور از مراسم اصیل ایرانی است و منشا خارجی ندارد. آتش از عناصر چهارگانه است و تنها عنصری است که آلوده نمی شود به همین منظور از گذشته های بسیار کهن تاکنون این آداب مرسوم بوده است.
![]() | |
آتش بازی در | چهارشنبه سوری |