جزیره هرمز عکاس امین حکمت نیا Iran-Hormoz

           پهلو گرفتن شناور               نمای جزیره هرمز 

    

 قلعه پرتقالی 

     

     

                       

      

                       

                                     کلیسا پرتقالی ها 

                        

                   غروب                                     جوانه های حرا  

    

                                             ساحل

    

                                             گله آهو

 

                      آهو تازه متولد شده  

    

 برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی عنوان تصویر کلیک کنید

 جزیرهٔ هرمز 

جزیرهٔ بیضی شکل هرمز که طول محیط آن حدود ۶۰۰۰ متر می‌باشد در مدخل خلیج فارس  و در فاصلهٔ ۸ کیلومتری بندرعباس قرار دارد.

املای صحیح آن هرموز است این جزیره را به علت موقعیت جغرافیایی آن و مجاورت با تنگه هرمز ، کلید خلیج فارس می‌دانند. همین موقعیت است که آن را در طول تاریخ، از نظر سوق الجیشی و بازرگانی از اهمیت خاصی برخوردار ساخته‌است.   

تاریخچه

هرموز اصلاً نام بندری معتبر در مصب رود میناب با خلیج فارس بوده است. شهر  میناب کنونی برروی خرابه‌های این بندر ساخته شده است. هرموز قدیم در اوایل عهد مغول تجارت پر رونقی داشته است. با هجوم مغولان در حدود سال 700 هجری، مردم شهر هرموز ابتدا به جزیره قشم و سپس به جزیره هرموز که در آن زمان زرون (معرب آن جرون که بعدها نام بندری در محل بندرعباس کنونی شد و به تلفظ پرتغالی  بندرگمبرون خوانده شد) نام داشت کوچ نمودند و شهری در آن بنا کردند و نام آنرا به یاد شهر قدیم خود هرموز گزاردند.

به تدریج و طی قرون بعد این شهر نام خود را به همه جزیره داد و بندر جرون (گمبرون بعدی) نام خود را از آن وام گرفت. عظمت شهر و جزیره هرموز به قدری شد که دو قرن بعد و تا زمانی که توسط پرتغالی‌ها اشغال شد مرکز ایالات خلیج فارس از جمله بحرین بوده است.

شاه عباس در سال ۱۰۳۱ جزیره هرموز و سواحل جنوبی ایران در خلیج فارس را از اشغال پرتغالی ها خارج ساخت و شهرهای هرموز و گمبرون را تخریب نمود و بندر عباس فعلی را بر خرابه‌های گمبرون استوار کرد. هرمز امروز به هیچ عنوان رونق گذشته را ندارد.

قلعه پرتقالی ها

در سال ۹۰۹ یک دریانورد پرتغالی به نام آلبوکرک (Alfonso de Albouquerque) که به مستعمرات پرتقال در آسیا سفر کرده بود بر حسب اتفاق گذرش به خلیج فارس افتاد و با آن نواحی آشنایی پیدا نمود و بلافاصله با حضور در دربار مانوئل پادشاه پرتغال طرح خود برای اشغال جزایر خلیج فارس را ارائه نمود و به تصویب رساند. او در سال ۹۱۲ به خلیج فارس بازگشت و پس از کشتار و وحشیگری فراوان موفق به فتح هرموز در سال ۹۱۳ گردید و قلعه‌ای در جزیره هرمز ساخت.

مردم هرمز در طول سالهای اشغال مکررا سر به شورش برداشتند که مهم‌ترین این شورشها مربوط به سالهای  919شمسی ، 925 شمسی ،  928شمسی و  957 شمسی بوده اند. جزیره در سال ۱۰۳۱ توسط یکی از امرای شاه عباس به نام امام قلی خان از اشغال خارج و آزاد گردید . هم اکنون آثار و خرابه‌های ابنیه و قلعه پرتقالی ها و توپهای آن در شمال جزیره در نزدیکی آبادی‌های فعلی دیده می‌شود.

جزیرهٔ هرمز در وسط مرتفع شامل تپه و  کوه های آتش فشانی و نمکی است بلندترین نقطهٔ آن ۲۱۰ متر ارتفاع دارد ، اطراف آن را  جلگه های پست و همواری پوشانده‌است ، معادن خاک سرخ و نمک سفید آن شهرت فراوانی دارد.

هنر

 

    

اسکله قدیم                         مسجد جامع اهل سنت   

    

آموزش غواصی                    ماهیگیری تفریحی   

       

غروب                   شهرک مروارید 

            

                                         جهله                       رطب غنیزی                                 

  

                                کپر (خانه سنتی)            امام زاده سید مظفر

                       

برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی تصویر کلیک کنید

 کلیک کنید  بقیه عکس ها  را  ببینید 

منطقه حفاظت شده گنو بندرعباس Iran - Bandar Abbas - Genow

منطقه حفاظت شده گنو           

Genow Protected Area

عکس : امین حکمت نیا

  

بارش برف کوه گنو دی ماه ۱۳۸۹ 

     

 جاده ماشین رو 

  

 صعود کوهنوردان به قله نصیری کوه گنو

برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی تصویر کلیک کنید 

 کلیک کنید بقیه تصاویر را ببینید

گزارش : مهدی معماری

منطقه حفاظت شده گنو در موقعیت جغرافیایی N2724 E5607 در استان هرمزگان واقع است. این منطقهٔ حفاظت‌شده در ۲۹ کیلومترى شمال غربى شهرستان بندرعباس واقع شده است. این کوه در مقایسه با آب و هواى گرم بندرعباس داراى آب و هواى نسبتاً معتدل است و به همین مناسبت از اهمیت خاصى برخوردار مى‌‌باشد. پوشش گیاهى آن بسیار جالب و قابل‌توجه است؛ به طورى که ادارهٔ‌ محیط زیست هرمزگان براى حفظ و حراست از آن‌ها تمام پوشش گیاهى این منطقه را مورد حفاظت و کنترل خود در آورده است.
تنوع پوشش گیاهى این کوه، از دامنه تا قلهٔ کوه، مشتمل بر انواع درختان گرمسیرى، ‌ استپ بیابانى، استپ کوهپایه‌‌اى و گونه‌هاى گیاهى نواحى سردسیرى است. در دامنهٔ کوه، ابتدا بوته‌هاى پراکنده‌اى رشد کرده‌اند که انواع خانوادهٔ گندمیان، گون و تک درخت‌هاى مغیر (مغیلان) در میان آن‌ها وجود دارد. بالاتر از دامنه، نوع گیاهان تغییر مى‌کند؛ به طورى که در ارتفاع ۱۸۰۰ مترى، بادام وحشى گونهٔ غالب را تشکیل مى‌دهد؛ در حالى که دیگر گونه‌هاى یاد شده، ‌ در ارتفاع ۲۳۰۰ مترى مشاهده مى‌شوند. به علت کاهش دما، درختان سردسیرى نظیر کاج، سرو، زیتون وحشى و شمشاد وحشى به صورت انبوه روییده‌اند. انبوهیِ این درختان در استان هرمزگان تعجب‌آور است. درختان این ناحیه هرازگاهى در اثر صاعقه در وسعت زیادى آتش مى‌‌گیرند. از گیاهان دیگر ارتفاعات گنو، انواع گیاهان دارویى است که مورد توجه محققان و پژوهشگران مى‌باشند.
 

کوهستان گنو یکی از جالبترین نمونه های معرف رشته کوههای زاگرس بشمار می آید. این کوهستان در جنوب شرقی رشته زاگرس واقع شده است. کوه گنو پس از کوههای هماگ 3267 متر، کوه سیرو 2972متر، کوه شب 2731 متر، کوه نیان 2642 متر، کوه باز 2437 متر، ششمین کوه مرتفع استان هرمزگان می باشد. گنو از نظر مکانی در شمال غربی شهر بندرعباس قرار گرفته است و جاده اصلی بندرعباس به سیرجان از شرق و جاده بندرعباس به بندر لنگه از جنوب آن می گذرد. کوهستان گنو با ابعادی معادل 34 کیلومتر طول و 5 تا 15 کیلومتر عرض، مساحتی بالغ بر 350 کیلومتر مربع را در بر می گیرد.

چند راه دستیابی به قله گنو
• جبهه جنوبی : از طریق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستای ایسین ، تازیان ) و جاده کوهستانی ایستگاه تلویزیون ( 32 کیلومتر ) - پاسگاه محیط بانی سرحد گنو - چشمه رمر- چشمه سرچربه - سنگ قرار- قله نصیری

• جبهه جنوبی : از طریق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستای ایسین ، تازیان ) و جاده کوهستانی ایستگاه

تلویزیون ( 32 کیلومتر ) - پاسگاه محیط بانی مرکزی ( واقع در ابتدای جاده ایستگاه ) - آب بند چوبی - مسیل تنگ سیاه - دره تنگ سیاه - چشمه پرکوه - سنگ قرار - قله نصیری

• جبهه جنوبی : از طریق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستای ایسین ، تازیان ) و جاده کوهستانی ایستگاه

تلویزیون ( 32 کیلومتر) - پاسگاه سر محیط بانی ( واقع در ابتدای جاده ایستگاه ) - آب بند چوبی - مسیل تنگ سیاه - دره تنگ سیاه - چشمه پرکوه - صعود جبهه جنوبی قله قلات سرپهن - عبور از خط الراس مرکزی - قله نصیری

• جبهه شرقی ( یال آبگرم ) : از طریق کیلومتر 25 محور اصلی بندرعباس به سیرجان - آبگرم گنو - چشمه انارون - گردنه کهنوج - روستای کهنوج بالا - قله سرجوتون- جاده آسفالته ایستگاه تلویزیون - در جهت غرب قله های بازگرد - دو برار - زندان زرد - قلات نصیری

• جبهه شمالشرقی ( تنگ باغ ) : از طریق کیلومتر 30 محور اصلی بندرعباس به سیرجان - 12 کیلومتر جاده خاکی در جهت غرب - روستای تنگ باغ - روستای کهنوج بالا - قله سرجوتون - جاده آسفالته ایستگاه تلویزیون - در جهت غرب قله های بازگرد - دو برار - زندان زرد - قلات نصیری

• جبهه غربی ( سلکوه ) : از طریق جاده بندرعباس به بندر لنگه ( روستای ایسین ، تازیان ) - روستای قلات بالا - به موازات ریل قطار - روستای سلکو - چشمه سلکوه - صعود خط الراس غربی ( قلل: سلاورو ، قلات سرپهن ، قلات نصیری )

قلل معروف منطقه : قلات نصیری 2349 متر، استیری 1546 متر، قلات سرپهن 2175 متر، دو برار 2282 متر، بازگرد 2233 متر ، زندان زرد 2309 متر، تاسیسات صدا و سیما 2330 متر، سرجوتون 2254 متر، کهنوج 1813متر، سه سرخ 1122 متر، گودبونی 1895 متر

کانونهای زیستی پیرامون و داخل منطقه حفاظت شده گنو
• دامنه جنوبی : روستاهای ایسین، هرمودرایسین، پاتل ایسین، دربهو، درگیر، تازیان بالا، تازیان پایین بنوبند پاسنگ، پاتل بنوبند، پس ریغ، بنوبند، پشته مولا ، پاکم، در سوزنگ، چاهنو، مغ کمال، درمغ، قلات بالا، قلات پایین، کنارو، لاور میشو، پابند، رمر، پرکوه، پهنه گلکو،هوبیر، چاهو ...

• دامنه غربی : روستاهای تیکوه، سلکوه

• دامنه شرقی : روستاهای تهلو، دزک ، گنو (آبگرم)، انارون

• دامنه شمالی : روستاهای فین ، سیاهو ، سرزه ، رضوان ، تنگ باغ ، کهنوج ، گشتکاران ، پشتنگ ، بندرآگاه جونگان ، گرد گنو ، کلمو ، هومرغ ، هرمودرگنو

پوشش گیاهی و رستنیها
فلور کوه گنو متجاوز از 360 گونه از گیاهان آوندی که معدودی از آنها سرخس ها و بازدانگان و قسمت عمده آنراگیاهان گلدار تشکیل می دهند. همانگونه که معمول مناطق خشک و بیابانی است دو گروه بوته های چوبی و درختچه ها و گیاهان کوتاه عمر یکساله از بیشترین تنوع برخوردارند. بعلت موقعیت بینابینی کوه گنو در بین دو پهنه اصلی ( رویشی صحار سندی و ایرانو تورانی ) و بدلیل تغییرات ارتفاعی سریع از سطح دریا که بیش از 2300 متر می رسد و ایجاد میکروکلیماهای متفاوت در جهات جغرافیایی دره ها و شیب ها، این منطقه از نظر جغرافیای گیاهی ، با ویژگیها و تنوع چشمگیری مواجه شده است.

رستنیهای گنو : پرسیاوش ، سرخس معطر، گون گاوی ، زیره ، آویشن بومادران ، پونه، استبرق ، اورس ،کنار، مسواک ، پرخ ، آکاسیا ، ناترک ، بنه ، بادام کوهی ، رزوک و …

گیاهان انحصاری ایران که در گنو یافت می شوند : بادام وندلبو ، پامچال صخره ای ، مهرخوش

چشمه‌های آب گنو
آبگرم گنو-انارون- تنگ باغ- کهنوج- پشتنگ- چاهو- هوبیر- پشت بنگرو- رمر- سرچربه- پرکوه- مردو- تنگ سیاه- هو تلخ- خرگو- سلکوه و ...
 

کوه دنا در سی سخت Dena Iran

                 

                      صعود کوهنوردان هرمزگان به دنا 

 

دره سیچانی

نمای زیبا از کوه دنا  در سی سخت  نزدیک یاسوج * عکاس امین حکمت نیا 

برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی عنوان تصویر کلیک کنید

زمان عکاسی خرداد ماه 1385 

دِنا یکی از بلندترین قله های رشته کوه‌ زاگرس است, که با ارتفاع ۴۴۴۸ متر, در شهر سی سخت, ۳۵ کیلومتری شمال غربی شهر یاسوج, استان کهگیلویه و بویر احمد و در غرب ایران جای گرفته است.

سی سخت باغ شهری با خانه های پوشیده شده در میان انبوهی از درختان، آراسته به مجسمه های زیبایی است

شهر سی‌سخت دارای پیشینه تاریخی و قدیمی است که سکونت در آن به قبل از اسلام برمی‌گردد.

روستای خورگو بندرعباس Khargo village of Bandar Abbas

---

1. Iran - Hormozgan-Bandar Abbas-Khurgo

معنی واژه ی خورگو:

● (خورگو) نام یکی از بخشهای استان هرمزگان است.

● (خورگو) از ترکیب (خور = آبراههٌ غیر قابل شرب) + (گو gu = گوگرد) ساخته شده و یکی از واژگان باستانی ایران است.
● اصولاً در استان هرمزگان، و همچنین از بستک تا برسد به لار، بخشها و شهرهای بسیاری در مسیر کوه (گنو genow) هستند که بسبب وجود معادن گوگرد، یکی از مشتقات نام گوگرد را بر خود دارند؛ مانند {خورگو / گنو / گوخرد / گوگانا}. «گوگانا gugānā نام باستانی بندر لنگه بوده است».
● (گوگرد) به سبب آنکه بشکل و رنگ مدفوع است، در فارسی باستان، (گوگرت = مدفوع پورد مانند) نامیده شده. ضمناً چشمه‌های آبگرم گوگردی، بعلت آنکه بوی تخم مرغ گندیده می‌دهند، (گندآب) یا (گنو = گندآب) نامیده می‌شوند.
همینطور، در دوران باستان، وقتی کسی می‌خواست ثابت کند که راست می‌گوید، از آتش می‌گذشت، و یا دست در آتش یا روغن داغ فرو می‌برد، و یا (آب گوگرد) می‌نوشید؛ که آن آب گوگرد، در آغاز (یاو گند) نامیده می‌شد و بتدریج به (ئو گند) و در نهایت (سوگند) تغییر لفظ یافت؛ و این عمل به حدی شایع شد که امروز شما می‌پندارید که (سوگند خوردن) بمعنای (قسم خوردن) است! {(سو = آب) در ترکی از ریشهٌ (ئو) فارسی است}

چشمه ی آبگرم خورگو بندرعباس  (هوباد خورگو)

یکی از جاذبه های دیدنی و طبیعی بندر عباس چشمه آبگرم خورگو است که در روستای خورگو در اطراف شهر بندر عباس قرار دارد. آب گرمی که از کنار روستای خورگو می گذرد و به خلیج فارس ریخته میشود در واقع از همین چشمه های آبگرم روستای خورگو که به عنوان سرچشمه عمل میکند شروع می شود.

چشمه آب‌گرم خورگو واقع در روستای خورگو بخش مرکزی شهرستان بندرعباس یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است.

این آب‌گرم که شامل سه چشمه آب معدنی است از طریق جاده فرعی منشعب از جاده بندرعباس، سیرجان قابل دسترسی است. از دو راهی جاده بندر عباس سیرجان تا مظهر چشمه اول در حدود ۲۸ کیلومتر فاصله است.

آب چشمه اول از شکاف سنگ‌های آهکی مارنی خارج شده و وارد رودخانه خورگو می‌شود. آب این چشمه در ردیف آب‌های سولفات، کلسیم همراه با منیزیم و کلرو و سدیم و لرم است.

چشمه دوم خورگو در یک کیلومتری شرق چشمه اول از شکاف سنگ‌های آهکی مارین به صورت جوشان از زمین می‌جوشد. در نزدیکی مظهر چشمه حوضچه ای به شکل دایره و به قطر ۳ متر بنا شده‌است. از آب این چشمه برای استحمام می‌شود و در ردیف آب‌های گوگردی با کاتیون‌ها و آنیون‌های مختلف گرم است.

دسترسی به چشمه سوم نیز از طریق جاده فرعی منشعب از جاده بندرعباس، سیرجان امکان‌پذیر است. از بندرعباس تا دوراهی خورگو ۳۰ کیلومتر است، و از دوراهی تا مظهر چشمه در حدود ۲۰ کیلومتر فاصله‌است، در کنار مظهر چشمه حوضچه‌ای جهت استحمام وجود دارد.

برکه ی  آب شرب واقع در  آبگرم خورگو	هوباد سرگز یکی از سه چشمه ی آبگرم خورگو

پل دم رودخانه ای (پل خلیج فارس)

1385	1385	1392

شهرو خورگو

منبر شهرو خورگو	اجرای مراسم  تعذیه منبر شهرو خورگو	آشپزخانه منبر شهرو خورگو
بلال سلمانی متولی منبر شهرو خورگو	تصویر هوایی از روستای شهرو دهستان خورگو	فیلم دو -  تصاویر هوایی از شهرو  خورگو
اهالی خورگو و حضور در برنامه شو بندر	اهالی خورگو و حضور در برنامه شو بندر	فیلم یک-  تصاویر هوایی از شهرو  خورگو

بوندر خورگو

مسیر گاش به بوندر خورگو	بوندر   خورگو	بوندر  خورگو
	گاش خورگو

سرگلم خورگو

ورودی سرگلم خورگو	منظره ی زیبا از روستای سرگلم خورگو
تصویر هوایی سرگلم خورگو	برداشت خرما
حنیر   در گویش محلی خورگو به درخت  حنا  میگویند