شهرستان بروجن
شهرستان بروجن از جمله شهرهای مهم چهار محال و بختیاری است که در دشتی به وسعت حدود ۵۸۰ کیلومتر مربع در شرقیترین نقطه منطقه و در محل تلاقی راههای سه استان چهار محال و بختیاری، اصفهان و فارس قرار گرفته است. این شهرستان به دلیل دیدنیهای فراوانی که در خود دارد در سالهای اخیر به صورت یکی از قطبهای گردشگری استان در آمده است. باغ آورگان، تالاب چغاخور، تالاب گندمان، تنگ وستگان، چشمه سیاسرد، گردشگاه گردبیشه، بقعه امامزاده حمزه علی، امامزاده مادر و دختر گندمان، امامزاده قیس بن علی، نقوش سنگی برجسته سولک در تنگ کوهستانی سولک (ساوالک) بختیاری از دیدنیهای این شهرستان محسوب می شوند.
شهرستان بروجن دارای سه بخش به نامهای مرکزی، گندمان و بلداجی است که شامل شهرهای بروجن، فرادنبه، سفیددشت، بلداجی، گندمان و نقنه با ۵ دهستان به نام های دهستان حومه مرکزی به مرکزیت نقنه، دهستان گندمان به مرکزیت گندمان، دهستان دوراهان به مرکزیت کردشامی، دهستان چغاخور به مرکزیت آورگان و دهستان امامزاده حمزه علی به مرکزیت آقبلاغ می باشد. همچنین دارای ۴۴ آبادی دارای سکنه می باشد.
زبان مردم شهرستان بروجن فارسی است. اما در شهرهای فرادنبه، سفیددشت و بلداجی شهرستان بروجن به زبان ترکی و در گندمان هم زبان فارسی با لهجه خاص صحبت می شود. در برخی روستاها هم مردم به گویش های محلی همراه با لری، بختیاری و ترکی قشقایی سخن می گویند.
در شهرستان بروجن و مناطق و روستاهای اطراف آن از دیرباز صنایع دستی رواج زیادی داشته است. هنرهای دستی همچون قالی بافی، خرسک بافی، جاجیم بافی و گلیم بافی در منطقه نقنه و نوعی قالی بافی خاص در بلداجی رواج دارد. همچنین قالی بافی، نمدمالی، کلاه مالی، گیوه دوزی و بافت چادرهای سیاه از صنایع دستی مختص عشایر منطقه می باشد.