کوه دنا در سی سخت Dena Iran

                 

                      صعود کوهنوردان هرمزگان به دنا 

 

دره سیچانی

نمای زیبا از کوه دنا  در سی سخت  نزدیک یاسوج * عکاس امین حکمت نیا 

برای دیدن تصاویر با اندازه واقعی بر روی عنوان تصویر کلیک کنید

زمان عکاسی خرداد ماه 1385 

دِنا یکی از بلندترین قله های رشته کوه‌ زاگرس است, که با ارتفاع ۴۴۴۸ متر, در شهر سی سخت, ۳۵ کیلومتری شمال غربی شهر یاسوج, استان کهگیلویه و بویر احمد و در غرب ایران جای گرفته است.

سی سخت باغ شهری با خانه های پوشیده شده در میان انبوهی از درختان، آراسته به مجسمه های زیبایی است

شهر سی‌سخت دارای پیشینه تاریخی و قدیمی است که سکونت در آن به قبل از اسلام برمی‌گردد.

روستای خورگو بندرعباس Khargo village of Bandar Abbas

---

1. Iran - Hormozgan-Bandar Abbas-Khurgo

معنی واژه ی خورگو:

● (خورگو) نام یکی از بخشهای استان هرمزگان است.

● (خورگو) از ترکیب (خور = آبراههٌ غیر قابل شرب) + (گو gu = گوگرد) ساخته شده و یکی از واژگان باستانی ایران است.
● اصولاً در استان هرمزگان، و همچنین از بستک تا برسد به لار، بخشها و شهرهای بسیاری در مسیر کوه (گنو genow) هستند که بسبب وجود معادن گوگرد، یکی از مشتقات نام گوگرد را بر خود دارند؛ مانند {خورگو / گنو / گوخرد / گوگانا}. «گوگانا gugānā نام باستانی بندر لنگه بوده است».
● (گوگرد) به سبب آنکه بشکل و رنگ مدفوع است، در فارسی باستان، (گوگرت = مدفوع پورد مانند) نامیده شده. ضمناً چشمه‌های آبگرم گوگردی، بعلت آنکه بوی تخم مرغ گندیده می‌دهند، (گندآب) یا (گنو = گندآب) نامیده می‌شوند.
همینطور، در دوران باستان، وقتی کسی می‌خواست ثابت کند که راست می‌گوید، از آتش می‌گذشت، و یا دست در آتش یا روغن داغ فرو می‌برد، و یا (آب گوگرد) می‌نوشید؛ که آن آب گوگرد، در آغاز (یاو گند) نامیده می‌شد و بتدریج به (ئو گند) و در نهایت (سوگند) تغییر لفظ یافت؛ و این عمل به حدی شایع شد که امروز شما می‌پندارید که (سوگند خوردن) بمعنای (قسم خوردن) است! {(سو = آب) در ترکی از ریشهٌ (ئو) فارسی است}

چشمه ی آبگرم خورگو بندرعباس  (هوباد خورگو)

یکی از جاذبه های دیدنی و طبیعی بندر عباس چشمه آبگرم خورگو است که در روستای خورگو در اطراف شهر بندر عباس قرار دارد. آب گرمی که از کنار روستای خورگو می گذرد و به خلیج فارس ریخته میشود در واقع از همین چشمه های آبگرم روستای خورگو که به عنوان سرچشمه عمل میکند شروع می شود.

چشمه آب‌گرم خورگو واقع در روستای خورگو بخش مرکزی شهرستان بندرعباس یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است.

این آب‌گرم که شامل سه چشمه آب معدنی است از طریق جاده فرعی منشعب از جاده بندرعباس، سیرجان قابل دسترسی است. از دو راهی جاده بندر عباس سیرجان تا مظهر چشمه اول در حدود ۲۸ کیلومتر فاصله است.

آب چشمه اول از شکاف سنگ‌های آهکی مارنی خارج شده و وارد رودخانه خورگو می‌شود. آب این چشمه در ردیف آب‌های سولفات، کلسیم همراه با منیزیم و کلرو و سدیم و لرم است.

چشمه دوم خورگو در یک کیلومتری شرق چشمه اول از شکاف سنگ‌های آهکی مارین به صورت جوشان از زمین می‌جوشد. در نزدیکی مظهر چشمه حوضچه ای به شکل دایره و به قطر ۳ متر بنا شده‌است. از آب این چشمه برای استحمام می‌شود و در ردیف آب‌های گوگردی با کاتیون‌ها و آنیون‌های مختلف گرم است.

دسترسی به چشمه سوم نیز از طریق جاده فرعی منشعب از جاده بندرعباس، سیرجان امکان‌پذیر است. از بندرعباس تا دوراهی خورگو ۳۰ کیلومتر است، و از دوراهی تا مظهر چشمه در حدود ۲۰ کیلومتر فاصله‌است، در کنار مظهر چشمه حوضچه‌ای جهت استحمام وجود دارد.

برکه ی  آب شرب واقع در  آبگرم خورگو	هوباد سرگز یکی از سه چشمه ی آبگرم خورگو

پل دم رودخانه ای (پل خلیج فارس)

1385	1385	1392

شهرو خورگو

منبر شهرو خورگو	اجرای مراسم  تعذیه منبر شهرو خورگو	آشپزخانه منبر شهرو خورگو
بلال سلمانی متولی منبر شهرو خورگو	تصویر هوایی از روستای شهرو دهستان خورگو	فیلم دو -  تصاویر هوایی از شهرو  خورگو
اهالی خورگو و حضور در برنامه شو بندر	اهالی خورگو و حضور در برنامه شو بندر	فیلم یک-  تصاویر هوایی از شهرو  خورگو

بوندر خورگو

مسیر گاش به بوندر خورگو	بوندر   خورگو	بوندر  خورگو
	گاش خورگو

سرگلم خورگو

ورودی سرگلم خورگو	منظره ی زیبا از روستای سرگلم خورگو
تصویر هوایی سرگلم خورگو	برداشت خرما
حنیر   در گویش محلی خورگو به درخت  حنا  میگویند

تصویر ساحل توانیر بندرعباس 1386 عکاس امین حکمت نیا

بندرعباس BandarAbbas in Iran

شهر بندر عباس مرکز استان هرمزگان در جنوب ایران است. شهر بندرعباس در بخش مرکزی شهرستان بندرعباس قرار دارد.

بندر عباس یکی از مهم‌ترین بندرهای جنوب ایران است و نام پیشین آن بندر گمبرون بوده‌است. 

شهرستان بندرعباس در شمال تنگه هرمز قرار دارد. وسعت آن۲۷۳۱۶ کیلومتر مربع است. این شهرستان از سمت شمال به شهرستان حاجی آباد و از سمت شرق به شهرستان‌های میناب و رودان، از غرب به شهرستانهای:  خمیر و لنگه ، و از جنوب به خلیج فارس و جزیره قشم محدود می‌باشد.  ارتفاع آن از سطح دریا ۱۰ متر می‌باشد. نزدیک‌ترین شهر به بندرعباس جزیره قشم با حدود ۲۸ کیلومتر می‌باشد. فاصله بندرعباس تا تهران ۱۳۳۳ کیلومتر می‌باشد. 

در سال ۱۵۱۴ پرتغالی‌ها این منطقه را برای پیاده شدن و بارگیری اجناس از خشکی انتخاب کردند. به دلیل خرچنگ زیادی که در سواحل این بندر وجود داشت نام آن را بندر «کاماراو» یا «گامارائو» یعنی بندر خرچنگ گذاشتند. نام متداول بعدی یعنی گامرون به احتمال زیاد از لغت پرتغالی گامارائو اقتباس شده‌است. بندرعباس یکی از بنادر مهم ایران در جاده ابریشم بوده‌است بطوری که کاروانهای تجار در این شهر به انجام مراحل گمرکی می‌پرداختند و از این مسیر برای انتقال کالاهای خود به اروپا و آفریقا و آمریکا اقدام می‌کردند.

در سال ۱۶۲۲ میلادی شاه عباس توانست با کمک انگلیسی‌ها و توانمندی سردار ایرانی امام قلی خان دست پرتغالی‌ها را از این بندر کوتاه کند. به افتخار این پیروزی بندر گامرون به بندر عباس تغییر نام داد. شهر بندرعباس یکی از مهم‌ترین مراکز استراتژیکی و تجاری ایران در جوار خلیج فارس و  دریای عمان می باشد می‌باشد. 

برای دیدن عکسها روی آنها کلیک کنید   

تاریخچه تقسیمات کشوری در هرمزگان

در آبان سال 1316 براساس قانون تقسیمات کشوری ابتدا کشور ایران به شش استان تقسیم گردید که استان کرمان نیز یکی از آن ها بود. سپس در دیماه همان سال مجدداً تقسیمات جدیدی صورت گرفت و در آن کشور ایران به 10 استان تقسیم شد که استان هشتم آن شامل شهرستان های کرمان،بم،بندرعباس، خاش و ... بود. تا سال 1339 نام استان های ایران به همان صورت یکم،دوم و ... باقی ماند ولی از آن سال به بعد با سوابق تاریخی مناطق،این تقسیمات تغییر یافت و با توجه به آن تأسیس تعدادی فرمانداری کل تصویب گردید که فرمانداری کل بنادر و جزایر دریای عمان (به مرکزیت بندرعباس) از آن جمله است.
استان هرمزگان تا سال 1316 جزء ایالت بنادر و جزایر خلیج فارس به مرکزیت بوشهر بوده است،پس از آن فرمانداری بندرعباس تابع استان کرمان شد که میناب،حاجی آباد(سعادت آباد)،قشم و جاسک بخش های تابعه آن بودند و بندرلنگه،بستک و گاوبندی هم به صورت سه بخش از توابع شهرستان لار جزء استان فارس محسوب می شدند. در سال 1332 لنگه به شهرستان تبدیل و بستک،گاوبندی،شیبکوه و جزایر کیش و حومه بخش های پنج گانه آن مشخص گردیدند.
درسال 1334 میناب به شهرستان تبدیل و با بخش های رودان – بیابان و حومه،دوران سیاسی نوین خود را آغاز نموده و بخش های فین و خمیر به شهرستان بندرعباس افزوده شدند. از مجموع شهرهای بندرعباس و میناب فرمانداری کل بنادر و جزایر بحر عمان تشکیل گردید.
در سال 1346 فرمانداری کل بنادر و جزایر دریای عمان و فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس منحل و استان بنادر،جزایر،سواحل خلیج فارس و دریای عمان (به مرکزیت بندرعباس) تشکیل شد و شهرستان چابهار و بوشهر نیز جزء شهرهای استان ساحلی محسوب گردید.
در سال 1355 بنا به پیشنهاد وزیر کشور،هیأت وزیران تصویب نمود که نام استان ساحلی،بنادر،جزایر خلیج فارس و دریای عمان به استان هرمزگان تغییر یابد. در نامه وزیر کشور به استاندار وقت در توجیه نام هرمزگان آمده است: واژه هرمزگان به مناسبت نام هرمز و به خاطر موقعیت خاص تنگه هرمز که برای ایران ارزش حیاتی خاص دارد و به خاطر موقعیت جغرافیایی این استان که کاملاً در مقابل تنگه هرمز قرار گرفته است انتخاب شده است.
اولین استاندار این استان وسیع تیمسار بازنشسته ارتش (عظیما) بود ولی چیزی نگذشت که چابهار بار دیگر جزء استان سیستان و بلوچستان و بوشهر به مرکزیت استان جداگانه تبدیل گردیدند. اولین فرماندار کل بندرعباس آقای شاه حسینی بود و شهرستان لنگه از سال 1340 جزء استان ساحلی محسوب گردید.
در حال حاضر استان هرمزگان دارای 13 شهرستان به مرکزیت شهر بندرعباس است.